Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest voor een foto van mijn borstbeen.

Vanmorgen had ik al lekker gegeten toen Relinde om 7.00 naar beneden kwam. Hebben we gezellig nog een keer geoefend voor haar toets die ze vandaag heeft.
Hierna was ze druk bezig met uit te vinden hoe haar elektrische manicureset werkte. Mijn nagels kregen ook gelijk een beurt. Handig hoor z’n grote dochter.

Vandaag weer voor de chemo naar het ziekenhuis geweest. Helaas doet mijn borstbeen nog steeds veel pijn. Steeds meer pijn. Dit vanmorgen in het ziekenhuis gelijk maar gemeld. Nu moest ik wel terugkomen op de afdeling na het maken van de foto. Door het spreekuur moesten we 1 1/2 uur wachten. Maar toen wisten we gelijk dat het borstbeen gebroken was en ze had al een afspraak geregeld bij de radioloog op donderdag en vrijdag zou de bestraling dan gebeuren. Volgende week dan nog een aantal keren bestralen. Tjonge, ik ben onder de indruk van het tempo waarin ze alles regelt.
Verder was het vanmorgen gezellig dat er collega’s langskwamen, dat breekt de tijd,

Doordat mijn borstbeen zo’n pijn deed ben ik met een rolstoeltaxi teruggekomen, dat leek handig want dan kon ik blijven zitten in de rolstoel. Maar er was een riem niet aanwezig om mij vast te houden in de stoel. Ik vond dat zo eng dat ik alsnog op een andere stoel ben gaan zitten. Die zitten dus echt niet als je korte beentje hebt. Van alles onder mijn voeten gestopt om een beetje houvast te krijgen. Verder had ik alle jassen en een meegekaapt kussen in mijn armen om mijn borst te ontlasten.
Geef me maar liever de dodeval in Slagharen dan deze rit in een rolstoeltaxi. Anneke heeft de hele tijd op haar knieën gezeten om me erdoor heen te praten.

Later thuis was Monica er en leek het me een goed idee om even op bed te gaan liggen. Weer een foutje, wat was ik blij toen Nico thuis kwam om me er weer uit te helpen maar wat is moeilijk om op je beurt te wachten. Want we wilden allemaal wat van Nico. Die arme Nico.

Wat fijn die mails die ik ontvang, bemoedigend. Svp blijf ze sturen

Liefs aan allen Ineke