En na weer zo’n nachtje met te weinig slaap had ik een opstartprobleem vanmorgen. Toen wilden de oogjes niet open. Vandaag is het de laatste prednison dag, dus de slaap zal de komende dagen ook wel weer terugkomen verwacht ik zo. En de opgejaagdheid verdwijnt dan ook en dat word hier zeer op prijs gesteld. (door Nico, die lijdt hier het meest onder, en dan hou ik me zo in, kan je nagaan.) O ja, en de dikke voeten gaan dan ook weg, loopt beter dan.
Maar wat ik wel merkte was en prijs God daarvoor ik starte lichamelijk weer makkelijker op. Sinds ik de morfine aan het afbouwen ben was dat iets moeilijker maar nu gaat het beter. En ook de rest van de dag merk ik dat het beter gaat. Mijn rug en buikspieren worden steeds sterker en kunnen mijn rug beter ondersteunen. Goed he!!!! Alleen met het lopen heb ik af en toe heupklachten, mijn heupafwijking of weer wat nieuws? Ik denk mijn heupafwijking die opspeelt en dat gaat meestal vanzelf weer beter.
Roel vertrok met veel genoegen naar zijn kamp en hadden we het hier kinderloos. Maar het werk ging door en Nico ging de boodschapppen doen. Ik lekker gerust en daarna nog even naar de verjaardag van een vriendin. Gezellig maar vermoeiend.
Vanavond eindelijk verplichte administatie gedaan, morgen komt het af. Heerlijk. Wat heb ik hier een hekel aan.
Fijne pinksteren allemaal
Ineke en Nico