Vanmorgen bij de eerste blik naar buiten zagen we het al, de koolmeesjes.

Vannacht redelijk geslapen maar helaas maar tot drie uur dus nu aan het eind van de dag ben ik erg moe. Maar vanmorgen bij de eerste blik naar buiten zagen we het al, de koolmeesjes. Ze keken zelf naar buiten. Veel gefladder in het hokje en een kleintje nam het eten aan van een van de ouders.
Relinde heeft er een foto van gemaakt. Was erg leuk om te zien. Maar uitgevlogen zijn ze niet.

De kinderen gingen blij naar school en hadden natuurlijk daar ook wat te vertellen.
Ik heb mezelf aangekleed, wat steeds beter gaat en later kwam Pauline. Voor de 4e keer deze week in de taxi gekropen en hup daar gingen we weer. Helaas moesten we een half uur wachten op de arts en dat voelt zo als tijdverspilling. Maar om half twaalf waren we weer op de terugweg. Gegeten met de kinderen en daarna gedouched. Mensen daarna was ik eigenlijk total los. Dus de rest van de middag op bed gelegen en later gekeken hoe Marja ons huisje voor het weekend in orde maakte.

Nico was gelukkig op tijd thuis en we konden we samen eten. Pitabroodjes met bruine bonen en gehaktvullig en natuurlijk wat rauwkost. Dit eten de kinderen erg graag en doordat het lekker kliederig gaat hebben we er altijd pret bij. Het was dus erg gezellig.
Later na lingo werd het wat heftiger. Relinde had vandaag haar boekbespreking moeten doen en wij dachten dus volgende week. Nu moet ze het maandag doen en het is niet klaar. En ze doet zo moeilijk dus dat geeft wel wat strijd. En ook Roel moest samen met Nico aan zijn werkstuk werken. Dat ging ook niet zo lekker. Maar na een donderpreek van de heer des huizes gingen ze aan de slag. Een uur later was er heel wat werk verricht en waren de kinderen uitstekend gestemd. Ze zien het weer helemaal zitten. Wat een zegen is dat.
Om half tien lagen ze eindelijk in bed. Morgen moeten ze allebei weer vroeg op omdat ze een korfbalwedstrijd hebben.

Ik heb tot half negen niet zo veel gedaan, gedoezeld in bed en daarna nog Relinde’s dwarsfluit spel aangehoord. Is ze gelukkig deze week zeer actief mee. Sinds ik ziek ben is er een beetje met de pet naar gegooid. Vond ik erg jammer maar er waren belangrijker dingen die op orde gezet moesten worden.

Zo en nu vind ik het wel weer genoeg, ik ben moe en ga me klaarmaken om naar bed te gaan. En straks belt Marinus nog om met me te praten en te bidden. En ik weet dat veel mensen die dit lezen niet geloven in God. Maar geloof mij maar dan mis je wat. Ik kan hier de nacht mee door en het is goed te weten dat ik gedragen wodt door het gebed van anderen. Alleen op eigen kracht zou ik dit niet gered hebben. Maar ook de kaarten en de mail van anderen zijn tot steun hoor. En die heb ik ook nodig. Dus blijven mailen allemaal als jeblieft.

Gods zegen toegewenst voor jullie allen en tot mails

Liefs Ineke en haar familie