Een goed beging van de dag werd een minder fraai slot.

Al om negen uur zat ik picobello klaar voor de kerk waar we dan ook op tijd waren. Een goede dienst gehad, maar door de vele gesprekjes daarna toch weer laat thuis.
Geprobeerd uit te rusten. Maar toen gebeurde er van alles wat het een bijzonder vervelende dag maakte. Ruzie, niet luisteren, harde woorden dat zich steeds verder over het gezin uitnestelde. Ook ik ging hierin mee en door de adrenaline heb ik me nogal kunnen inspannen.
Maar hierna begon de pijn en de medicatie hielp niet echt voldoende, en ook dat gehoest de hele tijd is erg vervelend.

Ik had zo graag naar de verjaardag van een schoonzusje gewild maar het ging niet. Iedereen was weg en toen mocht ik huilen en huilen en huilen. En roepen en bidden, maar ik voelde me erg naar. En later kwamen ze we terug en ging het beter. Alleen tussen Nico en mij is de lucht niet geklaard. Deze zondag is moeilijk.

Bid voor ons
Ineke

Huilen heb ik ook gedaan, niet direct hier maar wel later toen we weer thuis waren.
Soms doe je als mens dingen verkeerd en heb je het soms zelf niet zo in de gaten. Of je begrijp elkaar verkeerd. Maar gelukkig kun je altijd weer leren van de fouten die je maakt.
We hebben er samen over gepraat en weten weer even waar we beter op moeten letten. (ik in inder geval). In moeilijke tijden loopt de spanning soms behoorlijk op maar samen met God kom je er altijd weer uit.

Ook ik vraag jullie om voor ons te bidden dat we blijven (gaan) praten, want dat is soms zo moeilijk.
Maar het lucht altijd weer op als je elkaar vergeving kunt vragen en samen het gebeurde bij de Heer kunt brengen.

Groeten Nico en Ineke.