Ineke Jongejan

Jezus Leeft

Dagboek

Drie meiden op stap

19 april 2007

Deze dag was het bezoek van de pruikenmaker aan de beurt.

Deze dag was het bezoek van de pruikenmaker aan de beurt. Extra vroeg gewassen door de verpleging.
en om kwart over negen reden Marjolein, Monica en ik weg. Naar Spijkernisse, tja want dat zat een goede hadden we gehoord. Voor Leerdam stonden we al in de fille en bij een afslag belden we helpdesk Nico over meer informatie over de file. Phtt, 10 kilometer file en een vrachtwagen gekanteld op de weg voor ons. Snel van de weg af en met Nico’s aanwijzingen waren we die 10 kilometer file in 10 minuten voorbij gereden. Wat een mazzel.

In Hoogvliet mijn Tante Joke opgehaald en het was heel leuk haar weer te zien. Het vervelende van leuke en lieve dingen zien en er soms alleen maar aan denken vind ik dt ik dan moet huilen. Is niet van verdriet maar omdat ik er blij mee ben. Maar eerlijk is eerlijk het maakt mijn inziens een vreemde indruk. En ik wou dat ik dit niet had. Maar mijn Tante dus in tranen begroet en toen weer verder.

We waren een half uur te laat, dat viel nog mee. En na een kopje drinken kregen we heel wat informatie.
En lieten ze een paar pruiken zien. Eentje zag er wel goed uit. Ze hadden trouwens die dag niet zo veel pruiken op de zaak omdat er een beurs was. Maar die ene toch gepast meer om te voelen hoe het nu zou zitten zo’n ding op je hoofd. Mijn ervaring met petjes is dat ik het snel warm vind zitten, maar deze pruik zat een stuk beter. Het was een synthetische, die van echt haar zijn een stuk bewerkelijker en dubbel zo duur. En nog informatie over het feit dat een vriendin haar lange haar wil opofferen wanneer ik hiervan een pruik zou willen. Maar dit heeft een voorbereidingstijd nodig van drie of vier maanden en dan moet het nog gekeurd worden. Het kan dan nog afgekeurd worden, raar he. Maar ook de bewerkelijkheid speelt mij parten, lui als ik hierin ben.

Dus wat is er afgesproken, ze maken vier pruiken. Allemaal iets verschillend qua kleur of model. Volgende week mogen we terug komen en dan zijn ze klaar, ik kan er één uitzoeken en van de rest halen ze weer uit elkaar. Maar wanneer ik er geeneen leuk vind ben ik niet verplicht om er één te nemen.
Er is ook nog een ander alternatief dat de verzekering vergoed. Dat was ook nieuw voor mij. Dat is een verzorgingspakket met sjaaltje ed en een losse ponny en nekparty. Heb ik ook gepast en de sjaaltjes waren erg leuk maar dat haar stond raar. De sjaaltjes kreeg ik kado van mijn tante en ook van die andere 2 kreeg ik een sjaal. En deze zitten erg lekker.

Maar om een uur had ik het echt wel gezien en met de afspraak om volgende week terug te komen vertrokken we naar het huis van Tante Joke. Daar nog een poosje gezeten, gegeten en gedronken wat erg gezellig was zo samen. Maar na een uurtje weet naar huis en om half vier lag ik daar in bed, uitgeput.
De anderen gingen ook weer verder. En de oppasdienst werd overgenomen door Jolanda, die ijverig mijn vriezer aan het ontdooien was. Tja jongens iedereen ziet het hier ons achterstallige huishoudinkje.
En helpt mee, wonderlijk en heerlijk. Een geschenk. Maar o jongens kon ik het maar zelf. Alhoewel dan had ik vast in het zonnetje gezeten.
Maar weer lekker gegeten van een andermans kookkunst.

De kinderen gingen sporten, Nico naar de kapper en warempel was ik alleen. Liggen doezelen op bed, muziekje erbij, lekker.
Maar ja, na het sporten liep het minder lekker en toen was Rina daar ook ineens. Ze dacht dat Nico weg moest naar muziek maar dat was niet zo. Na het topo oefenen met Roel en het trachten hem naar bed te krijgen hield hij het voor gezien. Als Rina er toch was kon hij wel even gaan. Goed plan jochie…
Samen met Rina nog wat opgeruimd maar kreeg wat meer last in mijn schouder omdat ik teveel wilde doen. Eerst doorgaan maar later toch in de stoel gaan zitten. Huilen en pijn. Rina heeft gelukkig voor me gebeden en hadden we het samen erg fijn.

Later was Nico er weer en die zag dat ik medicijnen was vergeten in te nemen, vandaar meer pijn.
Nico was gelukkig wat opgeruimder terug gekomen en we gaan zo naar bed.

Welterusten en veel zegen gewenst door Ineke, Nico en kinderen.