Vandaag de enigste dag waarop niets op de agenda stond.

Vandaag de enigste dag waarop niets op de agenda stond. Erg aangenaam was dat. Maar het is toch soms onverstelbaar dat zaken waar je je vroeger de hand niet voor omdraaide dat je er van in paniek raakt. Bijvoorbeeld, de wijkverpleging was er niet om negen uur en doordat er met die chemo dagen andere afspraken zijn gemaakt dan denk ik gelijk dat ze niet komen, dat er wat mis is gegaan met de afspraken.
Wat nu te doen? Gewoon afwachten zei Moon, en ze had gelijk.

Verder wat opgeruimd, dat gaat zo. Moon laat dingen zien en ik blijf gewoon lekker zitten maar vertel wel waar het naar toe moet. En zij maar lopen. Maar ik kon wel helpen met de was vouwen, het ondergoed en de sokken dan. En vanmiddag de boontjes afgehaald. Dat zijn ook vorderingen.
Ook probeer ik de pijnmedicatie af te bouwen, dat lukte gedeeltelijk. Toen ik vanmorgen steeds minder kon omdat het zeer deed, tja dan weet ik het pilletje weer te vinden. Het zelf lopen blijft wel een beetje op hetzelfde nivo. Vorige week ging ik zo snel vooruit dat het nu een beetje lijkt tegen te vallen.
En nu komt mijn ongeduldige aard naar boven. Ik wil zo graag dingen doen, zelf doen. Het valt me zwaar om zoveel te moeten vragen. Ik krijg steeds meer bewondering voor de gehandicapte mensen die zoveel minder kunnen dan ik en dat levenslang. Poeh…..

De kinderen hadden in het weekende wat weinig geslapen en vooral aan Roel was dat te merken.
Onze communicatie liep niet zo lekker, hij heeft buiten gegeten en wij binnen. En daarna werd het nog gezellig. Ze lagen er op tijd in en dat is een hele klus voor Nico hoor. Zowiezo moet hij veel doen, maar ze lagen er op tijd in. Hij heeft Relinde geholpen met haar werkstuk en heeft haar fiets weer gemaakt.
En ik maar wachten op mijn beurt voor de WC en wat drinken, maar ik heb me doodstil gehouden omdat tja…. Nico is een man en teveel opdrachten van zijn vrouwtje dat werkt niet. Weet ik inmiddels uit eigen ervaring. Je leert nog eens wat hoor door afhankelijk te zijn.

Maar ik weet dat ik veel dingen fout doe en heb gedaan en zal doen, maar God is bij mij. Niet omdat ik dit verdien maar door genade.

Ik houd van jullie en tot morgen.

Ineke