Vandaag ben ik weer met Pauline naar het ziekenhuis geweest

Vandaag ben ik weer met Pauline naar het ziekenhuis geweest.
Gisteren belde Mark, een verpleegkundige van de dagbehandeling oncologie nog op om te vertellen dat er een afspraak voor de gipskamer gemaakt was. Er zou gekeken worden of een korset verlichting zou kunnen brengen voor mijn rugklachten.
De chemotherapie is al bijna een routine, prikken, inlopen, arts komt nog 1 aparte spuit chemo inspuiten en dan afsluiten en wegwezen. Nog een gesprek met de arts gehad, over de vragen die er steeds blijven komen.
Ook maar een logboek begonnen met de vragen voor de verschillende artsen opgeschreven. Het is anders niet te onthouden allemaal.
Om 11.00 waren we op de gipskamer maar daar moesten we even wachten op de instrumenten maker. Ze hadden de opdracht om samen te bekijken wat het beste voor me was. Het is wel raar om zo in een stoel te zitten en met de mensen van de gipskamer een ander soort zaken te doen dan eerst. Vanuit de afdeling komen we hier geregeld met kinderen.
Toch gekozen voor een soort korset, het lijkt verlichting te geven. Ik ben niet de hele tijd bezig met me te ondersteunen om niet mijn gewicht te hoeven voelen.
s avonds erg moe geworden, vanaf 18.00 uur te dutten in de stoel. Danielle was er gelukkig ook. Zij ging later lekker in bad liggen en ik en de kinderen samen met een DVD voor de tv.

Om 21.00 ging Danielle naar huis en werd ik door de kinderen snel en vakkundig in bed geholpen. Om 21.30 sliepen we hier. Toen Nico om 22.30 was het huis in diepe rust.
Om 24.00 nog een poosje met Nico gekletst.