ziekenhuis

2e Nicoloze dag. En wat hebben we gedaan?

Vanmorgen erg vroeg (7 uur) opgestaan en aangekleed. Relinde hielp goed mee door ontbijt voor me te maken en nog wat andere zaken aan te geven. Els kwam om 5 over 8 binnen en de taxi was er 10 over. In het ziekenhuis werd er eerst bloed afgenomen, wel 10 buisjes. En een half uurtje later had dr Bär tijd voor ons. Ze kwam met een heel blad met spullen aanzetten en de mededeling dat ze een beenmergpunctie moest doen. O jee jakkes was mijn 1e gedachte.
Maar eerst het gesprek wat goed verliep. Ik had alleen toch weet een laag HB 5,2. Waarschijnlijk is er volgende week een bloedtransfusie nodg. Het rare is dat ik er helemaal niet wit of slecht uitzie, juist integendeel vind ik. En zo moe voel ik me ook niet, beter dan dat ik me heb gevoeld. Maar ja, tempo zit er ook niet in bij mij.
Ook mag ik weer proberen kleine stukjes auto te rijden wanneer ik me goed voel. Dus Tiel ik kom eraan. Weet je, ik had echt gedacht dat ze nee zou zeggen op die vraag. Dat antwoord had ik ook verwacht op Els vraag of ik mee mag op vrouwenweekend in Oktober. Ik had gelezen dat je na een stamceltransplantatie niet in groepen mag komen, maar ze vertelde dat er weer zaken anders waren geworden en als ik dat goed was dat het wel kon. Dus damens waar bidden jullie voor, en Alda ga je dan ook mee?
Maar tot slot die punctie, ze wilde die in mijn borstbeen doen en ik was al helemaal bloot ervoor toen ik nog even vroeg of het niet zou kunnen breken hierdoor. Toen bleek ineens dat wanneer je bestraald was het geen zin had om een punctie in het borstbeen te doen. Ze zou dit zelf iedere keer weer vergeten dus dat moet ik goed onthouden. Dus dan uit het heupbeen, vind ik ook niet leuk maar wel minder eng dan uit het borstbeen. Eerst verdoven, dat zou pijn doen vertelde ze. Ik zong een kerkliedje in gedachten en voelde niets, helemaal geen pijntje. Ik vertelde dat Els en ze vertelde dat ik onder gebed was. Nu dat is geweldig gewoon. Het afnemen was even vervelend maar het viel weer erg mee.
Hierna konden we weer weg en nadat we door de taxi weer thuis afgeleverd waren hadden we nog een fijne tijd samen in het zonnetje.
Later kwam Caro weer maar toen had ik het wel gehad en moest toen echt even op bed plat liggen. Vervolgens kwam Anita met de beloofde andijviestampot waarvan we onze buikjes volpropten.
De kinderen gingen sporten en vierdaagse lopen. Dus hadden wij het lekker rustig. Tot Roel terugkwam en de topo weer geoefend moest worden. Hij vind dat een klus en ik vind het opvoeden van jongetjes die topo moeten leren een klus.
Maar nu is alles weer in ruste boven en morgen is er weer een spiksplinter nieuwe dag.

Dag allemaal
liefs en zegen Ineke